Bu büyüleyici eserde, yaşamın canlılığı her fırça darbesinde patlıyor. Ağaç gibi yatan bir göz bulutu, belirgin bir karakter gibi duruyor, kanvasta zarif bir şekilde kıvrılan ve dolanan akışkan, abartılı çizgilerle canlılık hissi yaratıyor. Monet'in kendine özgü tekniği bu eserde tam anlamıyla sergileniyor; parlak yeşil ve mor renkleri yüzeyde dans ediyor, izleyiciyi yeşil bir sığınağa davet ediyor. Her ton, gölgelere ve ışığa nasıl etkileşimde bulunursa bulunsun, görünen herşeyin daha derinine sürükleyen büyük bir renk dokusu oluşturuyor.

Duygusal etki belirgin; merkezdeki ağacın etrafında büyüleyici bir şekilde kaybolduğunuzda, huzurlu bir içsel derinlik duygusu sarar sizi. Bu dünyanın içine adım atabileceğinizi, yaprakların kokusunu duyabileceğinizi ve havada doğanın yumuşak fısıldamasını duyabileceğinizi hissediyorsunuz. Tarihsel bağlamda, bu resim savaş sonrası çalkantılı bir Avrupa'yı çağrıştırıyor; burada doğal dünya rahatlık ve ilham sunuyordu. Monet, son yıllarında duygu ve biçim aracılığıyla bir keşfe yöneldi ve bu çalışma bunu mükemmel bir şekilde somutlaştırıyor. Böyle eserlerin önemi, izlenimciliğe olan anlayışımızı derinleştiriyor ve sanatın yalnızca görünen güzelliği, ancak aynı zamanda duygusal manzaralarımızı yakalama gücünü arttırıyor.