Sanat eseri, Art Nouveau'yu anımsatan karmaşık bir çizgi çalışmasıyla çerçevelenmiş, metin ve illüstrasyon arasında hassas bir denge sunar. Odak noktası, stilize yaprakların ortasında düşünceli bir şekilde oturan, akan elbiseler giymiş bir figürdür. Titiz kalem darbeleriyle elde edilen monokromatik palet, nostalji ve iç gözlem hissi uyandırır. Figürün duruşu, hafifçe düşünceye eğilmiş başı, bir tefekkür anını gösterir. Figürün ve çevredeki öğelerin ayrıntılı işlenmesi, sanatçının çizgi ve form üzerindeki usta kontrolünü vurgulayarak kompozisyonda derinlik ve doku yaratır. Etrafındaki, dönen dallar ve yapraklarla dolu sınır, parçaya tuhaf ve rüya gibi bir nitelik katarak, izleyicinin sanki bir gizli düşünce dünyasına bakıyormuş gibi hissetmesini sağlar. Genel atmosfer, sunulan anlatının anlamı üzerine durmak ve düşünmek için görsel bir davet olan, sessiz bir tefekkürdür.