Sanat eseri, şiirin ve doğanın iç içe geçtiği bir dünyanın yumuşak bir fısıltısı, geçmiş bir çağın sakin bir sahnesi gibi açılıyor. Küçük bir çıkıntı üzerinde yer alan geleneksel bir Çin evi odak noktasıdır; dinginliğin vücut bulmuş halidir, koyu renkli kiremit çatısı ve basit yapısı mütevazı bir yaşamı ima eder. Bir figür, belki dünyayı düşünerek veya sadece düşüncelerine dalmış bir halde, balkonda silüet olarak duruyor. Manzara evin etrafında nefes alıyor: basit fırça darbeleriyle işlenmiş, gökyüzünün sessiz renklerini yansıtan su; uzak dağlar, şekilleri mesafeyle yumuşamış, sessiz bir ihtişam fonu oluşturuyor. Zarif söğütler suya doğru çağlayanlar halinde düşüyor, hafif esintinin veya belki de ruhun ağlamasının resimsel bir temsili. En büyüleyici yön, manzara üzerinde yayılan ve aksi takdirde ölçülü olan sahneye canlı bir renk ve iyimserlik kıvılcımı katan, sihrin geçici bir dokunuşu olan gökkuşağının varlığıdır. Bu resim bana sakin hissettiriyor.