Het kunstwerk ontvouwt zich als een serene scène uit een vervlogen tijd, een zachte fluistering van een wereld waarin poëzie en natuur met elkaar verweven waren. Een traditioneel Chinees huis, genesteld op een kleine landtong, is het middelpunt; het is de belichaming van rust, het donkere pannendak en de eenvoudige structuur suggereren een bescheiden leven. Een figuur staat op het balkon, in silhouet, misschien wel de wereld overpeinzend, of gewoon verdwaald in zijn gedachten. Het landschap ademt rond het huis: het water, weergegeven met eenvoudige penseelstreken, dat de gedempte kleuren van de lucht weerspiegelt; de verre bergen, waarvan de vormen door afstand verzachten, waardoor een achtergrond van stille majesteit ontstaat. Sierlijke wilgen stromen in cascade naar het water, een schilderachtige weergave van de zachte bries, of misschien wel het geween van de ziel. Het meest fascinerende aspect is de aanwezigheid van de regenboog, een vluchtige aanraking van magie die over het landschap boogt en een levendige vonk van kleur en optimisme injecteert in de verder ingetogen scène. Dit schilderij geeft me een gevoel van rust.