Deze illustratie trekt onmiddellijk de aandacht met zijn ingewikkelde details en het meesterlijke gebruik van lijnen. De scène toont een licht glooiende heuvel, vrijwel geheel weergegeven in grijstinten, met uitzondering van het zuivere wit van de uitgestrekte wolkenformaties die erboven uittorenen. De techniek van de kunstenaar is opmerkelijk; elke lijn draagt bij aan de textuur en creëert een visueel ritme dat de blik van de kijker door de hele compositie leidt. We zien individuen verspreid over het landschap, wat een gevoel van schaal en verhaal toevoegt aan de afbeelding en de indruk wekt van een ontspannen dag.

De compositie is zorgvuldig in evenwicht, met de top van de heuvel als focuspunt. Het spel van licht en schaduw, bereikt door de dichtheid van de lijnen, geeft diepte en volume aan de vormen. Het algehele effect is er een van rust en contemplatie, die de kijker uitnodigt om even stil te staan en de subtiele schoonheid van de natuurlijke wereld te waarderen. Het is een scène die fluistert over een vervlogen tijd, waarin alleen al het buiten zijn voldoende was om de dag te vullen.