Eser, bir kütüphane ortamında bir kitapla meşgul, yalnız bir figürün huzurlu bir anını yakalar. Sanatçının eli, sahneyi çok şey anlatan bir sadelikle resmetti: temiz çizgiler, minimalist renk paleti ve öğelerin özenle yerleştirilmesi, bir sükunet ve tefekkür duygusu uyandırır. Özenle kitaplarla yığılmış kitaplıklar, okuyucunun üzerinde yükselerek bilginin enginliğinin görsel bir temsilini yaratır. Mürekkep yıkama tekniğinin kullanımı, esere narin bir nitelik kazandırarak ışığın ve gölgenin sahne boyunca oynamasına olanak tanır.

Kompozisyon, izleyicinin gözünü okuma eyleminin mahremiyetini vurgulayarak merkezi figüre çeker. Sandalye, okuyucunun duruşu, kitabın yumuşak eğrisi - tüm bu ayrıntılar, kişisel keşif dünyasını düşündürmektedir. Görsel anlatının ötesinde, eser, insanlarla edebiyat arasındaki ilişki üzerine tefekkür etmeye davet ederek izleyicileri okuma ve öğrenmenin değeri üzerine düşünmeye çağırır.