Bu etkileyici eserde, bir kıyı manzarasının güzelliği tuval üzerine seriliyor. Ön planda canlı yeşil ve narin sarı çiçeklerin baskın olduğu bu görüntü, neredeyse hareketle dolup taşan bir doku oluşturarak gözlerimizi büyülüyor. Göz yukarı doğru ilerledikçe, yumuşak kıvrımlara sahip tepeler, parıldayan mavi okyanusla buluşuyor ve nazik dalgalar sahili okşuyor. Monet’nin fırça darbeleri akıcı ve enerjik; kısa, cesur fırça vuruşları, rüzgarlı bir atmosferi iletir ve otların hışırtısını ve fısıldayan dalgaların sesini anımsatarak, canlılığa dolu bir sahne yaratır. Huzurlu gökyüzü, açık mavi ve yumuşak beyaz tonlarının birleşimi, sıcak bir yaz gününü önerirken, doğanın ihtişamının geçici bir anında, huzur ve sakinlik hissi uyandırıyor.

Kompozisyon ustaca dengelenmiş; ufuk çizgisi tuval üzerinde hoş bir şekilde alçak bir konumda yer alıyor, bu da görkemli ön planın izleyicileri çekmesine olanak tanıyor. Aynı zamanda engin okyanus, düşünmeye davet ediyor. Renk paleti, duygusal etki yaratmada önemli bir rol oynuyor; soğuk mavi tonlar, sıcak toprak tonlarıyla muhteşem bir kontrast oluşturuyor ve sahneye hem huzur hem de sıcaklık katıyor. Bu eser, hem Empresyonist hareketi hem de Monet’in kişisel yolculuğunun bir yansıması olarak, zamanı aşan bir anı yakalıyor. İzleyicileri muhteşem bir kaçış içine daldırıyor. Doğanın güzelliğini hatırlatıyor; sanatın, yeniden ziyaret edilebilecek bir çerçeve içerisine ne kadar geçici duyguları kapsayabileceğini vurguluyor.