Bu etkileyici eser, izleyicileri, canlı gökyüzünün nazik dalgalarla buluştuğu sahilde huzurlu bir anın içine davet ediyor. Sıcak turuncu, yumuşak sarılar ve narin pembe tonları, neredeyse kusursuz bir şekilde birleşerek gözleri tuvali geçecek şekilde çeken yumuşak bir dokuma oluşturuyor. Parlak ufukta birer bekçi gibi duran iki belirgin kayalık oluşum, gün batımının geçiciliği arasında ihtişam ve kalıcılık hissi yaratıyor. Fırça darbeleri akıcı ve ifadesel; su üzerindeki ışığın oyununu, yukarıdaki geçici bulutları ve alttaki ıslak kumun dokularını temsil ediyor—sanki akşam rüzgarının ritmine dans ediyorlarmış gibi.

Kompozisyon ustaca; kayalıkların güçlü dikey hatları denizin yatay huzuruyla dengelenmiş. Bu ritmik etkileşim, yalnızca Étretat'ın fiziksel güzelliğini değil, aynı zamanda duygusal bir yankıyı da ima ediyor—izleyiciyi saran huzur verici bir durum var, düşünmek için bir an sunduğu. Böylece Monet, doğanın dönüşüm niteliğini yakalıyor; bu, bizi çekiyor ve düşünmeye teşvik ediyor. İzlenimciliğin kimliğini pekiştirdiği bir dönemde yaratılan bu eser, dönemsel ışık ve renge olan ilgiyi yansıtıyor, bizi sadece gözlemlemeye değil, hissetmeye davet ediyor.