Eser, gölgelerin nazikçe ışıkla kenetlendiği huzurlu bir akşam manzarasını yakalıyor; kaybolan güneşin ışığı, sahneyi sıcak ve yumuşak bir parıltıyla aydınlatıyor. Çatıları samanla örtülü köy evleri, dalgalı tepelerin arasında sevgiyle yuvalanmış gibi görünüyorlar; etrafları yemyeşil yeşillikler ile çevrilidir. Koyu yeşil ve paslı kahverenginin etkileşimi, kırsal yaşamın zenginliğini sembolize eden canlı bir dokuma meydana getiriyor. Güneş batarken, gökyüzünde nazik bir mavi ve mor geçiş yayılıyor; bu huzurlu dünyaya izleyiciyi davet ediyor.

Arka planda, uzakta bulunan dağların silueti gururla yükseliyor ve bu pastoral manzarayı saran vahşi güzelliği ima ediyor ve yerleşimin sakin yaşamıyla doğanın büyüleyici güzelliği arasında bir karşılaştırma yapıyor. Eserin çekiciliği, daha basit bir zamanın nostaljik tasvirinde yatıyor ve huzur ve derin düşünce duygularını uyandırıyor. Akşam rüzgarının fısıldayan sesini ve yaprakların hafif hışırtısını neredeyse işitebiliriz; bu da izleyiciyi samimi kucaklamasına çekiyor.