Eser, güneşin Étretat'ın ünlü kaya oluşumlarının altına batarken yaydığı eterik bir parlaklık yayıyor; bu, duygularla dolu bir sahne yaratıyor. Monet'in imza fırça tekniği ile gökyüzü sıcak turuncular ve yumuşak pembelerin bir senfonisine patlıyor ve soğuk gri tonlarda yavaşça eriyip gidiyor. Alttaki su bu tonları yansıtırken yüzeyde dans eden nazik dalgalara yakalanıyor. Yüksek kayalıklar cesur fırça darbeleriyle betimleniyor ve sol tarafta hakimiyet kurarak akşam denizinin sükunetiyle dramatik bir tezat oluşturuyor. Ark, doğal bir çerçeve oluşturarak izleyiciyi sahnenin derinliğine davet ediyor ve cazibesini artırıyor.

Bu esere bakarken, doğanın sakin güzelliği tarafından sarhoş oluyorsunuz; bu, kıyı manzarasıyla sakin ama güçlü bir bağlantıyı uyandırıyor. Monet, Empresyonizmin öncüsü olarak anın değişen ışığını ve atmosferini yakalıyor; her fırça darbesi, duygu dolu gibi görünüyor. Bu resim, Empresyonizm hareketinin henüz şekillenmeye başladığı bir dönemde yaratıldığından, sadece zamanın bir anını simgelemekle kalmıyor, sanatsal ifadenin evrimini de sembolize ediyor, tuvali hayata kazandırıyor ve izleyiciyi hissedilir bir huzur ve hayranlık duygusuyla sarıyor.