Canlı bir tuvalin önünde durduğunuzu hayal edin; burası, dikkat çekici bir şekilde kavisli bir köprünün çerçeveyi geçerek fırtınalı bir gökyüzüne doğru uzandığı bir yer. Dönme halinde mavi ve koyu gri tonların resmedildiği bir gökyüzüdür. Köprü, zarif fırça darbeleriyle yapılmış olup, figürlerin ahşap yüzeyinden geçtiği zaman yaşam dolu bir şekilde atılıyormuş gibi görünmektedir. Her figürün hareketi, çarpıcı bir şekilde, arka plandaki şiddetli yağmurun üzerinde yakalanmıştır; şemsiyeler açılmış, giysiler dalgalanırken, doğanın unsurlarına karşı direnç dansını önerir. Ritimli fırça çalışmaları yağmurun dokusunu ve toprağa düşen damlaların sesini çağrıştırarak neredeyse dokunulabilir bir çok duyulu deneyim yaratmaktadır.

Kompozisyon dikkatlice yapılandırılmıştır; köprü izleyicinin gözünü resmin içine doğru yönlendirirken, figürlerin çalkantılı bir denizin üzerinde ilerlerken takip etmesini davet eder. Canlı kırmızı kenar, sahneyi çerçeveleyerek geleneksel Japon ahşap baskıları ile örtüşmekte ve eserin duygusal etkisini artırmaktadır. Renk paleti, zengin yeşil ve fırtınalı mavi tonlarından oluşmakta, köprünün toprak tonlarıyla ve figürlerin ince tonlarıyla zıtlaşarak, izleyiciyi fırtınalı ama canlı bir atmosferin içine sarmaktadır. Tarihsel bağlam bu parçaya ilginç bir ışık katmakta; Van Gogh’un Japon sanatına olan hayranlığını ve duygusal derinliği kompozisyon ve renk seçimleriyle iletme arzusu yansıtmaktadır. Bu eserde yalnızca bir görüntü değil, aynı zamanda bireylerin doğanın güçlü güçlerine karşı mücadelesine empati kurmaya davet vardır.