İlk bakışta bu eser, izleyiciyi huzurlu bir manzaraya sarmaktadır; Kafkas dağlarının ruhunu yumuşak ama canlı bir dokunuşla yakalamaktadır. Kompozisyon dikkatlice inşa edilmiştir, gözleri, uzaktaki dağ silsilesine doğru, puslu bir kucaklama ile yönlendirir. Ön planda, toprak tonlarıyla dolu bir manzara var; dolambaçlı bir yazı, bir yolculuğu işaret eder; iki atlı, bu yolu takip ederek, bu huzurlu anlatının bir parçası haline gelir. Yapraklardaki farklı yeşil tonları hayat ve canlılık hissi uyandırır; sonbahar renkleri ise yeşilliklerin arasında yer alarak mevsimsel geçişi ima eder. Bu atmosferik tablo, doğanın güzelliğini düşünmeye ve takdir etmeye davet eden duygusal bir tepki uyandırır.

Işığın ustaca kullanımı duygusal derinliği daha da artırır; yumuşak güneş ışığı bulutlar arasında süzülerek, arazi üzerine hafif parlamalar düşürür. Işık ve gölge arasındaki ince oyun, yapraklara dokusal bir derinlik katarken dağların konturlarını belirginleştirir. Tarihsel olarak, Lev Lagorio'nun eserleri, romantik manzara ressamlığının yükselişte olduğu bir dönemde yer almakta ve sanayileşmeye karşı doğanın artan takdirini yansıtmaktadır. Bu doğayla bağlantı, sanatçının teknik yetenekleriyle birleştiğinde, manzara resim sanatına önemli bir katkı sağlayarak doğal dünyanın yüce güzelliğine derin bir takdir uyandırır.