Bu etkileyici manzarada, Amsterdam'daki bir kış günü soğuk bir cazibe ile izleyiciyi sarhoş ediyor. Yumuşak fırça darbeleri, karanlık gövdeleri hafifçe bobin verirken dolu bir kanalda hareket eden kayıkların izlenimini yaratıyor. Monet, sahnenin ruhunu titiz detaylarla değil, ışık ve doku arasındaki akıcı etkileşimle yakalar; bulanık hatlar hareket ve kış ışığının geçici doğasını ima eder.

Renk paleti, yumuşak griler, toprak kahverengileri ve ince mavi tonlarının rüya gibi bir karışımıdır; bu da çalışmaya huzurlu ama nostaljik bir atmosfer verir. Sis tabakaları, suyun duruluğu ile iç içe geçerken, gözleri ufka yönlendirir, burada figürler manzaraya karışıyor gibi görünür—bir insan ve doğa arasındaki karşıtlığı düşünmeye davet eden bir tavır. Bu resim, Monet'in geçici anları yakalama yeteneğini sergilemekle kalmayıp, aynı zamanda kışın yalnızlığında bulunan huzurlu güzelliği hatırlatan bir hatırlatıcıdır.