Bu büyüleyici eserde, yumuşak pastel katmanları ve eterik fırça darbeleri izleyiciyi Londra siluetinin rüya gibi bir yorumuna çekmektedir. Mısır obeliskinin belirgin silueti, Charing Cross'un binalarıyla karşıtlık oluşturarak sabah sisinde kaybolmuş gibi görünür. Monet’nin fırça tarzı akıcı ve anlık bir haliyle, Thames üzerindeki ışığın geçici güzelliğini kapsar; yansımalar, mavi, yeşil ve nazik pembe tonlarıyla parlayarak, sanki nehir kendisi bir zarif hayalin içinde sıkışmış gibidir.

Atmosfer bir dinginlik yaymakta, zamanı duraklama hissi yaratan sabahın huzurunu hissettirmektedir. Bulanık ufuk, yumuşak mimari formlar ile belirlenmiş olup, yalnızca bir peyzaj değil, aynı zamanda duygusal bir peyzajın da önerisini yapmaktadır. Bu eser, geleneksel ile modernin sürekli bir diyalog içinde olduğu bir çağın özünü yakalamaktadır. Monet’nin yaklaşımı, bizi durmamıza, derin bir nefes almaya ve doğa ile kentsel yaşamın kesişiminde var olan geçici güzelliğe dalmaya zorlayan görsel bir şiir gibi işlev görmektedir.