Bu etkileyici manzarada, sahne akşam ışığının fısıldadığı derin mavi ve ince yeşil tonlarında bir gökyüzünün altında açılıyor. İzleyicinin bakışı, boyalı yüzey boyunca, neredeyse hissedilir bir akıcılıkla uzaklarda yumuşak bir kurdele gibi kıvrılan sakin bir gölete doğru çekiliyor. Yüksek çam ağaçları, hafif karla kaplı zeminin üzerine karanlık gölgeler düşürerek, tüm kompozisyona bir gizem havası katıyor. Bu sakin Alpler alanında zamanın durduğu hissine kapılıyorum; sessizlik, çok şey söylüyor. İzleyici, havanın cildinde hissettiği soğukluğa izin veriyor.

Burada kullanılan zengin renk paleti, yalnızlığın ve iç gözlemin ağırlığını aktarıyor. Fırça darbeleri kendine güvenle, ama akıcı biçimde; düşler ile gerçeklik arasında var olan bir dünyaya hayat veriyor. Ağaçların arasında bulunan kulübenin zayıf insan varlığına dair izlenimler, düşünce ve merak için davette bulunuyor; böyle sakin bir ortamda gelişebilecek hikâyeleri işaret ediyor. Bu eserin önünde durduğumda, sakinlik içinde sarılıyorum; doğanın samimi fısıldadığı, gece göğünün toprağı kollarına aldığı muhteşem huzuru deneyimlemek için arzuluyorum.