ภาพวาดนำเสนอเด็กเล็ก ซึ่งอาจเป็นเด็กวัยเตาะแตะ นั่งและมองผู้ชมโดยตรง มีความจริงใจอยู่ในสายตาที่เบิกกว้างของพวกเขา แสงนุ่มนวลและกระจายอาบไล้ใบหน้าของเด็ก เน้นส่วนโค้งที่อ่อนโยนของใบหน้าและทอดเงาละเอียดอ่อนที่สื่อถึงความลึกและสามมิติ ศิลปินใช้จานสีที่ครอบงำด้วยโทนสีหม่น โดยมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในพื้นหลังเพื่อสร้างความสนิทสนม เด็กนั่งอยู่ที่โต๊ะ ดูเหมือนว่าจะอยู่ในท่าทางพร้อมชามและสิ่งที่อาจเป็นอุปกรณ์วาดภาพ ซึ่งบ่งบอกถึงช่วงเวลาแห่งการไตร่ตรองอันเงียบสงบหรือกิจกรรมที่มุ่งเน้นไปที่บางสิ่งบางอย่าง รอยแปรงสามารถมองเห็นได้ ซึ่งช่วยเพิ่มคุณภาพพื้นผิวให้กับงาน ผลที่ได้คือปฏิกิริยาที่น่าสนใจระหว่างความเป็นจริงและสไตล์การวาดภาพ