Het schilderij toont een jong kind, waarschijnlijk een peuter, zittend en direct naar de toeschouwer kijkend; er is een inherente oprechtheid in hun wijd open ogen. Het zachte, diffuse licht baadt het gezicht van het kind, waardoor de zachte rondingen van hun trekken worden benadrukt en delicate schaduwen worden geworpen die een gevoel van diepte en driedimensionaliteit overbrengen. De kunstenaar gebruikt een palet dat wordt gedomineerd door gedempte tinten, met subtiele variaties in de achtergrond die een gevoel van intimiteit creëren. Het kind zit aan een tafel, ogenschijnlijk in pose met een kom en iets dat een tekeninstrument zou kunnen zijn, wat wijst op een moment van stille contemplatie of gerichte activiteit. De penseelstreken zijn zichtbaar, waardoor het werk een textuurrijke kwaliteit krijgt; het effect is een interessante wisselwerking tussen realisme en schilderstijl.