De scène ontvouwt zich met een dromerige kwaliteit, een moment vastgelegd in de omhelzing van een groen landschap. Een figuur, bijna etherisch, wijst naar een magnifiek, diepblauw paard; op zijn rug rijdt een jonge vrouw, naakt en op haar gemak, zijlings. De bewuste penseelstreken van de kunstenaar creëren een gevoel van stilte, een pauze binnen het verhaal. Zachte, gemengde kleuren creëren een harmonieus evenwicht. De aarde strekt zich achter hen uit. Twee andere figuren staan, gehuld in eenvoudige stoffen, hun aanwezigheid draagt bij aan het gevoel van een moment van gedeelde contemplatie, of misschien een stille observatie. De hele scène heeft een krachtig, evocatief effect.