In deze fascinerende scène zien we de godin die elegant de dageraad verwelkomt, haar etherische vorm zachtjes verweven met de golvende wolken. Het palet van zachte pasteltinten — warme gouden kleuren die contrasteren met koele blauwen — creëert een hypnotiserende hemelse sfeer. Het licht dat uit de linkerbenedenhoek straalt, verlicht haar gezicht en werpt een zachte gloed op de cherubijnen die naast haar zweven, waardoor de compositie een goddelijke kwaliteit krijgt. Een wereld ontwaakt uit de slaap, wat suggereert dat er spanning is tussen nacht en dag. Je kunt bijna het zachte gefluister van de wolken voelen terwijl ze zich scheiden om de komst van de zon aan te geven.

De compositie trekt de blik naar boven; het is alsof we worden uitgenodigd om getuigen te zijn van deze goddelijke triomf van beneden. Elke figuur is doordrenkt van beweging, met vloeiende draperieën en draaiende wolken die dynamisch met elkaar in interactie treden. De slapende Morpheus ligt in een ontspannen houding onder de scène en brengt balans en een vleugje rust in de chaotische ontwaking. Reflecterend op de historische context, resoneert dit kunstwerk met de viering van de rococo-stijl van lichtheid, genot en de glorieuze vreugden van het leven, waardoor deze transitie-energie perfect wordt belichaamd.