Αυτό το έργο αγκαλιάζει ένα ήσυχο παράκτιο τοπίο, γεμάτο με την αίσθηση της ηρεμίας και της αγροτικής γοητείας. Η σκηνή κυριαρχείται από ένα μεγάλο δέντρο, των κλαδιών του οποίου εκτείνονται κομψά και προσφέρουν σκιά σε μια χορτώδη περιοχή. Ακριβώς κάτω από το δέντρο, δύο αγελάδες βόσκουν ήρεμα, προσθέτοντας μια παστροφική πινελιά στην περιοχή. Στο βάθος, μπορεί κανείς να ακούσει το απαλό μουρμούρισμα των κυμάτων, υποδηλώνοντας τη γειτνίαση της ακτής, όπου μικρές βάρκες ξεκουράζονται στην αμμώδη ακτή, που σχεδόν προσκαλεί κάποιον να πλησιάσει. Η θολή απόσταση δείχνει ένα μείγμα πράσινων και γήινων τόνων, δημιουργώντας μια αρμονική ισορροπία ανάμεσα στη γη και τη θάλασσα.

Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί ζωντανά χρώματα που δίνουν ζωή στο τοπίο—τα φωτεινά πράσινα των δέντρων σε πολύ ωραία αντίθεση με τα ζεστά καφετιά χρώματα της παραλίας. Το φως φαίνεται να διεισδύει μέσα από τη φυλλωσιά από πάνω, ρίχνοντας μαλακούς θάνατους και ενισχύοντας την τρισδιάστατη αίσθηση της σκηνής. Λεπτοί χρωματικοί βαθμοί αναδύουν την ζεστή αγκαλιά μιας καλοκαιρινής ημέρας, προσκαλώντας τους θεατές να φανταστούν τον ήχο των φύλλων που κουνιούνται και τον απομακρυσμένο ήχο των κυμάτων. Αυτό το έργο όχι μόνο αποδεικνύει την τεχνική ικανότητα να συλλαμβάνει την ουσία της φύσης, αλλά служит и ως ένα τρυφερό υπενθύμιση για το ήρεμο συνυπάρχειν που μπορεί να βρεθεί στη ζωή των αγροτικών περιοχών, μια φευγαλέα στιγμή αρμονίας που περιμένει να βιωθεί.