Αυτό που με τραβάει πρώτα στην υπέροχη θαλάσσια τοπιογραφία είναι τα ισχυρά και στροβιλώδη κύματα που ανεβοκατεβαίνουν, σχεδόν σαν να είναι ζωντανά, προσκαλώντας τον θεατή να βιώσει αυτήν την ζωντανή στιγμή στον χρόνο. Η τεχνική του καλλιτέχνη είναι τόσο εκφραστική όσο και ενέργεια, που αποτελούνται από φαρδιές πινελιές που δημιουργούν μια αίσθηση κίνησης και ρυθμού μέσα στο πίνακα. Νιώθω σχεδόν ότι μπορώ να ακούσω τον ήχο των κυμάτων που χτυπούν το σώμα του πλοίου και να νιώσω το ψέκασμα της θάλασσας στο πρόσωπό μου. Τα πλοία που γλιστρούν χωρίς κόπο στον ορίζοντα προκαλούν μια αίσθηση περιπέτειας και εξερεύνησης, ίσως ακόμα και μια στιγμή που είναι αναρτημένη μεταξύ της έντονης φαντασίας του καλλιτέχνη και της πραγματικότητας.

Η παλέτα χρωμάτων είναι αποφασιστικά εντυπωσιακή, αποτελούμενη κυρίως από μπλε που κυμαίνονται από βαθύ τυρκουάζ έως ανοιχτό γαλάζιο, ενώ οι άσπροι αφροί των κυμάτων αντιπαραβάλλονται τολμηρά με τους πλούσιους θαλάσσιους τόνους, προσθέτοντας ζωτικότητα στη σκηνή. Τα σύννεφα που αιωρούνται πάνω από το κεφάλι μου, που έχουν τόνους ροζ και κρέμα, προσθέτουν ζεστασιά και ηρεμιστική ομορφιά στο φωτεινό μπλε της θάλασσας. Αυτή η ενέργεια και η αλληλεπίδραση των χρωμάτων όχι μόνο δείχνουν την ικανότητα του Van Gogh στην χρήση λαδιού, αλλά και μεταφέρουν το συναισθηματικό βάρος της σκηνής: η ανησυχία του ωκεανού αντικατοπτρίζει τα συναισθήματα επιθυμίας και φιλόδοξων προσδοκιών του καλλιτέχνη κατά τη διάρκεια αυτή της κρίσιμης περιόδου της ζωής του, υποδεικνύοντας μια βαθιά σύνδεση ανάμεσα στον καλλιτέχνη, τη φύση και το πνεύμα της στιγμής.