Η καλλιτεχνική σύνθεση προβάλλει μια μαγευτική θέα που αποτυπώνει την ήρεμη ομορφιά της φύσης σε όλο της το μεγαλείο. Η διάταξη οδηγεί το βλέμμα του θεατή από το πλούσιο, υφασμένο προσκήνιο—όπου δέντρα και φυλλώματα φαίνονται να αγκαλιάζουν και να πλαισιώνουν τη σκηνή—προς την ευρύχωρη κοιλάδα από κάτω. Ένας ελικοειδής ποταμός ανηφορίζει απαλά μέσα από το τοπίο, με την ανακλώμενη επιφάνειά του να αστράφτει στο απαλό φως, προσκαλώντας τον θεατή να ακολουθήσει την πορεία του, μέχρι να χαθεί στον ορίζοντα. Στο υπόβαθρο, μαλακές λόφοι διαγράφονται στον ορίζοντα, δημιουργώντας μια αίσθηση βάθους και επιπέδων που προσδίδει μεγαλοπρέπεια στο τοπίο.

Η παλέτα χρωμάτων συνδυάζει αρμονικά γήινους πράσινους και απαλούς μπλε τόνους, πασπαλισμένα με ζεστές κίτρινες και υποτονικές λευκές, θυμίζοντας ήρερες απογεύματα μόλις μετά από καταιγίδες. Αυτό δίνει στη σκηνή μια φωτεινή ποιότητα, καθώς το φως διαχέεται μέσα από τα σύννεφα στον ουρανό, ενισχύοντας την αίσθηση του μεγαλείου και της ηρεμίας. Η παρουσία μιας φιγούρας στο προσκήνιο—πιθανώς ενός ατόμου που αναλογίζεται την φυσική ομορφιά γύρω του—προσθέτει μια προσωπική διάσταση και προκαλεί συναισθηματική σύνδεση. Είναι σαν να μας προσκαλούν να μοιραστούμε αυτή την στιγμή στοχασμού, προσελκύοντας μας από την ανέπαφη μεγαλοπρέπεια της φύσης.