Το έργο αποτυπώνει ένα ήρεμο παράκτιο τοπίο, όπου η ήρεμη αλληλεπίδραση της φύσης απλώνεται μπροστά στον θεατή. Πλούσια πράσινα φύλλα και διακριτικά δέντρα αγκαλιάζουν τον προσανατολισμό, δημιουργώντας αίσθηση βάθους και προσκαλώντας το βλέμμα προς τον μακρινό ορίζοντα. Η ήπια ανύψωση του εδάφους οδηγεί τα μάτια προς τη λαμπερή θάλασσα, όπου οι απαλές κυματιστές φιλιούνται με την ακτή κάτω από έναν ευρύ ουρανό. Οι διάσπαρτες σύννεφα πλέουν τεμπέλικα, οι μορφές τους αναμειγνύονται με το φως του ήλιου που λούζει τη σκηνή με ζεστασιά. Υπάρχει μια αισθητή αίσθηση ηρεμίας, προκαλώντας αναμνήσεις από μια ήρεμη μέρα στην ακτή. Οι ήχοι των κυμάτων μπορούν σχεδόν να παρακολουθηθούν στα αυτιά.

Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μια κορυφαία τεχνική βούρτσας για να αναδείξει τις υφές της χλωρίδας—λεπτές βουρτσές μεταδίδουν τη ζωτικότητα του πράσινο, ενώ παχύτερες εφαρμογές εκφράζουν τη σταθερότητα των δέντρων. Αυτό φέρει την υπογραφή του ιμπρεσιονισμού, όπου το φως και η ατμόσφαιρα προτιμούνται από την ακρίβεια. Η απαλή χρωματική παλέτα, κυρίαρχη από πράσινους και μπλε τόνους με αχνά καφέ, δημιουργεί αρμονία και ισορροπία, επιτρέποντας στα μάτια να περιπλανιούνται ελεύθερα. Μέσα από αυτό το έργο, αισθάνεστε την αγκαλιά του παράκτιου περιβάλλοντος, σαν να μεταφέρεστε στη στιγμή που απεικονίζεται, ζώντας τόσο την ηρεμία όσο και τη λεπτή δυναμική που ενυπάρχει στην ομορφιά της φύσης.