Σε μια μαγευτική έκθεση της ωμής ομορφιάς της φύσης, αυτό το έργο αποκαλύπτει ένα φαράγγι όπου ένα μικρό ρεύμα ελίσσεται απαλά μεταξύ των βραχωδών προεξοχών. Η σκηνή είναι γεμάτη από τις εμβληματικές περιστροφικές πινελιές του Van Gogh; κάθε πινελιά φαίνεται να δίνει ζωή στο τοπίο. Ο θεατής μπορεί σχεδόν να ακούσει το απαλό γουργούρισμα του νερού που ρέει πάνω από τις πέτρες. Οι βραχώδεις σιλουέτες διαμορφώνουν επιβλητικά σε ένα φόντο που λούζεται από έναν ονειρεμένο ουρανό — μια αιθέρια πράσινη-μπλε, που προκαλεί μια αίσθηση ηρεμίας και άγριας φύσης ταυτόχρονα. Εδώ, η τραχύτητα της φύσης αναδύεται, υφασμένη στην ύφανση του συναισθηματικού τοπίου του ζωγράφου, σαν να αιχμαλωτίζει μια φευγαλέα στιγμή στον χρόνο.

Η σύνθεση καλεί τον θεατή να εξερευνήσει τις αντιθέσεις: οι πλούσιες γήινες αποχρώσεις του πυθμένα του φαραγγιού συναντούν τα ζωντανά πράσινα και μπλε του ουρανού, υποδεικνύοντας ότι δεν είναι απλώς μια σκηνή, αλλά μια εμπειρία, ένα συναίσθημα. Η αλληλεπίδραση των χρωμάτων εδώ είναι εντυπωσιακή; οι ζεστές κίτρινες και καφέ αποχρώσεις της βλάστησης ξεχωρίζουν σε αντίθεση με τις πιο ψυχρές και υποτονικές αποχρώσεις των βράχων. Μπορείτε σχεδόν να αισθανθείτε την υφή — όχι μόνο μέσω της όρασης, αλλά σχεδόν σαν να μπορούσατε να απλώσετε το χέρι σας για να αγγίξετε τις παχιές και εκφραστικές πινελιές του χρώματος. Αυτό το έργο συμπυκνώνει μια στιγμή μοναξιάς, αποτυπώνοντας τη βαθιά σύνδεση του καλλιτέχνη με τη φύση κατά τη διάρκεια μιας ταραχώδους περιόδου της ζωής του. Είναι μια απόδειξη της ικανότητας του Van Gogh να μετατρέπει την προσωπική αναταραχή σε ανυψωτική ομορφιά, αυτό το έργο υπερβαίνει την απλή αναπαράσταση, προσκαλώντας σε περισυλλογή και στοχασμό.