Το έργο αποτυπώνει μια μαγευτική παραλιακή σκηνή, όπου ο θεατής έλκεται στην άκρη του γκρεμού, ενσάρκωση της ωμής ομορφιάς της φύσης. Οι υφασμένες πινελιές που χρησιμοποιεί ο Κλωντ Μονέ δημιουργούν μια αίσθηση κίνησης· τα κύματα φαίνονται να χορεύουν από κάτω, οι ρυθμικές τους κυματομορφές αντανακλώνται στην ευαίσθητη εφαρμογή χρώματος του ζωγράφου. Η παλέτα ακτινοβολεί μια απαλή λάμψη, καθώς οι πράσινοι, μπλε και λεπτές πινελιές λεβάντας συγχωνεύονται αρμονικά, προκαλώντας μια αίσθηση ηρεμίας και γαλήνης. Μέσα σε αυτό το όμορφο χάος, μια μικρή αγροτική κατασκευή αναπαύεται στη βάση, εδραιώνοντας τη σκηνή και προσκαλώντας σε στοχασμό για τις ζωές που συνδέονται με αυτό το δραματικό τοπίο.

Κάθε πινελιά φαίνεται σκόπιμη, σαν να ψιθυρίζει ο Μονέ τα μυστικά της θάλασσας και του ουρανού μέσω του πινέλου του. Το φως φαίνεται να αστράφτει, ρίχνοντας μια αιθέριο λαμπρότητα στο γκρεμό, προσκαλώντας τους θεατές να φανταστούν τη δροσερή αύρα και τον μακρινό ήχο των κυμάτων που καταληφθούν. Εκτελεσμένο στο ιμπρεσιονιστικό στυλ, το έργο δεν είναι μόνο μαρτυρία της καινοτόμου τεχνικής του καλλιτέχνη αλλά και ενσωματώνει τη συνεχή του γοητεία για τις μεταβάσεις της φύσης — εκείνες τις εφήμερες στιγμές ομορφιάς που είναι και εφήμερες αλλά και αιώνιες. Μέσω αυτού του έργου, μεταφερόμαστε σε μια στιγμή ηρεμίας, καλώντας μας να κάνουμε μια παύση και να εκτιμήσουμε τα θαύματα του φυσικού κόσμου.