Σε μια ζωντανή επίδειξη ζωτικής δύναμης, το έργο τέχνης αποτυπώνει μια ομάδα ημερών κρίνα, με τα πορτοκαλί και κίτρινα πέταλά τους να ξεχωρίζουν τολμηρά στο απαλό, ζωγραφισμένο φόντο. Η χαρακτηριστική βούρτσα του Μονέ χορεύει πάνω στον καμβά. Κάθε πινελιά προσθέτει μια στρώση κίνησης, παρέχοντας στα λουλούδια ένα αίσθημα ζωής, σαν να λικνίζονται σε μια απαλή αύρα. Το πράσινο φύλλωμα χρησιμεύει ως μια πλούσια βάση, ριζώνοντας τα ζωντανά λουλούδια ενώ συγχωνεύεται με το απαλό φόντο. Αυτή η αλληλεπίδραση χρωμάτων αναδύει μια ήρεμη ατμόσφαιρα, κάπως ονειρώδη.

Οπτικά, η σύνθεση προσελκύει το βλέμμα του θεατή προς τα λουλούδια στο προσκήνιο, ενώ το απαλό φόντο προσφέρει βάθος. Η επιλογή της παλέτας χρωμάτων του Μονέ είναι κρίσιμη. Οι ζεστές αποχρώσεις του πορτοκαλί και του κίτρινου φωτίζουν τη σκηνή με ζεστασιά, αντίκρυ με τα πιο ψυχρά, μπλε τόνους. Αυτός ο πίνακας, που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια μιας ταραχώδους περιόδου, αντικατοπτρίζει ένα καταφύγιο στη φύση, υπηρετώντας ως μια έξοδος προς την ομορφιά μέσα στο χάος. Σημαίνει τη συνεχιζόμενη εξερεύνηση του καλλιτέχνη για το φως και το χρώμα, ένα χαρακτηριστικό του ιμπρεσιονισμού που συνεχίζει να μαγεύει και να εμπνέει.