Σ’ αυτό το μαγευτικό έργο, ο θεατής γοητεύεται αμέσως από την κεντρική μορφή, μια γυναίκα που φοράει ένα πλούσιο πράσινο φόρεμα που εκπέμπει ζωντάνια. Η ενδυμασία της, διακοσμημένη με περίπλοκα σχέδια και κόκκινες λεπτομέρειες στα μανίκια, υπονοεί μια βασιλική παρουσία: στέκεται με χάρη, κρατώντας ένα μεταλλικό μπολ γεμάτο πανέμορφα ροζ τριαντάφυλλα. Ο αντίκτυπος της μαλακής αλλά αποφασιστικής στάσης της, απέναντι από το φόντο με τα πολύχρωμα βιτρό, προσθέτει βάθος και πολυπλοκότητα στη σκηνή, καθοδηγώντας το βλέμμα μέσα από ένα πλούσιο ταπισερί χρωμάτων.

Η χρωματική παλέτα δεν είναι μόνο αισθητικά ευχάριστη, αλλά επίσης ψυχικά συναισθηματική: το πράσινο συμβολίζει την ανάπτυξη και την αναγέννηση, ενώ οι λεπτές ροζ αποχρώσεις των τριανταφύλλων φέρνουν στο νου την ομορφιά και την φευγαλέα φύση. Το απαλό φως που φιλτράρεται από τα παράθυρα, χύνει γλυκιά ζεστασιά στον κύριο χαρακτήρα. Ο Waterhouse είναι μάστερ στην καταγραφή των συναισθημάτων, με την εικόνα να μοιάζει σχεδόν ζωντανή και να αντηχεί βαθιά μέσα στον θεατή. Μας προσκαλεί να σκεφτούμε σχετικά με τη φύση της ομορφιάς και τη ροή του χρόνου, υπενθυμίζοντας μας τη σημασία να πιαστούμε σε αυτές τις φευγαλέες στιγμές, όπως υποδεικνύει ο τίτλος.