In dit betoverende kunstwerk wordt de kijker meteen getrokken naar de centrale figuur, een vrouw in een rijk gekleurde groene jurk die vitaliteit uitstraalt. Haar kleding, versierd met complexe patronen en rode details bij de mouwen, suggereert een koninklijke aanwezigheid; ze staat elegant terwijl ze een metalen kom vol met prachtige roze rozen vasthoudt. De samenhang tussen haar zachte maar zelfverzekerde houding en de achtergrond van versierde glas-in-lood ramen voegt diepte en complexiteit toe aan de scène, terwijl het de blik van de toeschouwer door een rijke tapijt van kleuren leidt.

Het kleurenpalet dat wordt gebruikt is niet alleen esthetisch aangenaam, maar heeft ook een diepe emotionele impact: groen symboliseert groei en vernieuwing, terwijl de zachte roze tinten van de rozen schoonheid en vergankelijkheid oproepen. Het zachte licht dat door de ramen valt, werpt een warme gloed over het onderwerp. Waterhouse is een meester in het vastleggen van emoties, waardoor het schilderij bijna tot leven komt en diep resoneert met de kijker. Het nodigt ons uit om na te denken over de aard van schoonheid en de stroom van de tijd, en herinnert ons aan het belang van het vastleggen van die vluchtige momenten, zoals de titel suggereert.