In een levendige demonstratie van vitaliteit vangt het kunstwerk een groep daglelies, waarvan de oranje en gele bladeren gedurfd de zachte, geschilderde achtergrond markeren. Monet’s kenmerkende penseelstreken dansen over het doek; elke streek voegt een laag beweging toe, waardoor de bloemen een gevoel van leven krijgen, alsof ze in een zachte bries wiegen. Het groene loof fungeert als een weelderige basis, die de levendige bloemen verankert terwijl het harmoniseert met de zachte achtergrond. Deze interactie van kleuren roept een serene, enigszins dromerige sfeer op.

Visueel trekt de compositie de blik van de kijker naar de bloemen op de voorgrond, terwijl de zachte achtergrond diepte biedt. Monets keuze voor het kleurenpalet is cruciaal; de warme tinten oranje en geel verlichten het tafereel met warmte, en contrasteren prachtig met de koelere, blauwachtige tonen. Dit schilderij, dat werd gemaakt in een tumultueuze periode, weerspiegelt een toevlucht in de natuur, en dient als een ontsnapping naar schoonheid te midden van chaos. Het duidt de voortdurende verkenning van de kunstenaar naar licht en kleur aan, een kenmerk van het impressionisme dat blijft fascineren en inspireren.