Deze levendige schikking explodeert van leven, elke bloem lijkt te stralen onder de vakkundige aanraking van de kunstenaar. De blauwe vaas, met zijn gebogen basis, herbergt een stralend boeket met madeliefjes gevangen in de omhelzing van de zon, hun gouden bloemblaadjes stralen tegen de koele blauwen van vergeet-me-nietjes en de diepere tinten van anemonen. Van Gogh's penseelstreken zijn energiek, met elke streek die bijdraagt aan een dynamische interactie tussen de bloemen; het voelt bijna alsof de bloemen wiegen in een onzichtbare bries. Op de achtergrond bieden de gestructureerde paarse en aardetinten een abstracte, maar harmonieuze omgeving, die een gevoel van vreugde en vitaliteit oproept.

Door de vakkundig gemengde kleuren, van de warme gele tinten van de madeliefjes tot de felle rode en witte van andere bloemen, vangt Van Gogh niet alleen de bloemen zelf, maar ook een blije en feestelijke stemming die de kijker uitnodigt om verbinding te maken met de natuur. De historische betekenis kan niet worden genegeerd; in deze periode experimenteerde Van Gogh met kleur en compositie, waarbij hij de grenzen van de traditionele stilleven kunst opzocht. Dit werk staat als een getuigenis van zijn innovatieve geest, die ons herinnert aan de schoonheid die aanwezig is in alledaagse momenten en de emotie die kunst kan vastleggen.