Αυτή η ξυλογραφία αποτυπώνει με μαεστρία μια ήρεμη αγροτική σκηνή με το μεγαλοπρεπές όρος Φούτζι να δεσπόζει στο φόντο. Το βλέμμα πλαισιώνεται φυσικά από ψηλά πεύκα, με σκουριασμένη φλούδα και βελόνες που δημιουργούν έντονη αντίθεση με τον απαλό, παστέλ ουρανό του δειλινού. Σε έναν ήπια λοφώδη λόφο, ένας μοναχικός γεωργός φροντίζει το κάρο του που σύρεται από βόδι, φορτωμένο με σανό, αποτυπώνοντας μια ήσυχη, στοχαστική ατμόσφαιρα της αγροτικής ζωής. Τα στρωματοποιημένα επίπεδα – από τα σκοτεινά δέντρα του προσκηνίου μέχρι τα χρυσά χόρτα και την χιονισμένη κορυφή – προσδίδουν βάθος και μια υπέροχη αίσθηση γαλήνης. Η λεπτή διαβάθμιση χρωμάτων στον ουρανό, από ανοιχτό μπλε σε χλωμό κίτρινο, μεταδίδει το σβήσιμο του φωτός του δειλινού, διαποτίζοντας τη σκηνή με ήρεμη μελαγχολία και διαχρονικότητα.

Η χρήση παραδοσιακών τεχνικών ukiyo-e είναι εμφανής στις λεπτές γραμμές που καθορίζουν τα φύλλα, την υφή της φλούδας και τις απομακρυσμένες ορεινές ράχες, συνδυάζοντας τον ρεαλισμό με λυρική κομψότητα. Η ισορροπημένη σύνθεση και η αρμονική, ήπια παλέτα ενισχύουν την διαλογιστική ατμόσφαιρα, καλώντας τον θεατή να σταθεί και να απολαύσει την ήρεμη ομορφιά του ιαπωνικού τοπίου. Δημιουργημένο το 1940, σε μια περίοδο ραγδαίας εκσυγχρονισμού και κοινωνικών αλλαγών στην Ιαπωνία, το έργο αντικατοπτρίζει μια νοσταλγική ευλάβεια για τη φύση και την παραδοσιακή αγροτική ζωή. Με την αμίλητη αξιοπρέπεια και την σχολαστική τεχνική του, λειτουργεί ως τεκμήριο και ωδή σε έναν κόσμο που σβήνει.