Το έργο εκπέμπει μια ζωντανή έκρηξη χρωμάτων, προσελκύοντας τους παρατηρητές σε μια ζωντανή γιορτή της χλωρίδας. Η διάταξη των λουλουδιών αποτυπώνει μια ποικιλία υφών, από τα μαλακά, τρυφερά πέταλα των λευκών χρυσάνθεμων έως τα ζωντανά πορτοκαλί και κόκκινα άνθη που χορεύουν σε αρμονία. Ο ζωγράφος καταφέρνει να αιχμαλωτίσει την ουσία της ζωής στην ησυχία του βάζου, δημιουργώντας έναν ενδιαφέροντα διάλογο μεταξύ των φωτεινών χρωμάτων και του ταπεινού φόντου. Η τεχνική της πινελιάς είναι αυθόρμητη, αλλά και ελεγχόμενη, υποδηλώνοντας ενέργεια και ζεστασιά που καθιστούν το μπουκέτο ζωντανό.

Κάθε λουλούδι φαίνεται να έχει τη δική του προσωπικότητα· τα αχνά λευκά πέταλα συμβολίζουν την καθαρότητα, δημιουργώντας μια όμορφη αντίθεση με τις φλογερές κόκκινες και πορτοκαλί αποχρώσεις που εκπέμπουν χαρά και ζωτικότητα. Η χρήση ενός ελαφρού, σχεδόν ιμπρεσιονιστικού στυλ, προσκαλεί τους θεατές να απολαύσουν τη στιγμή, κάνοντάς τους να αισθάνονται σαν να μπορούν να απλώσουν το χέρι τους και να αγγίξουν τα λουλούδια, εισπνέοντας το φανταστικό τους άρωμα. Η τέχνη αυτής της περιόδου αποτυπώνει μια απόκλιση από τον αυστηρό ρεαλισμό, κλίνωντας περισσότερο προς την αποτύπωση συναισθημάτων και εντυπώσεων από σκηνές παρά στην ακριβή αναπαράσταση. Πράγματι, αυτό το όμορφο μπουκέτο προκαλεί συναισθήματα χαράς και εκτίμησης για την ομορφιά της φύσης, θυμίζοντάς μας τις φευγαλέες αλλά γλυκές στιγμές της ζωής.