Sanat eserinin içindeki rengarenk çiçekler, izleyiciyi canlı bir doğa festinine davet ediyor. Çiçeklerin düzenlemesi, yumuşak ve narin beyaz krizantemlerin yapraklarından parlak turuncu ve kırmızı çiçeklerin birbirleriyle dans ettiği bir doku çeşitliliği gösteriyor. Sanatçı, vazonun içindeki yaşamın özünü ustaca yakalayarak, parlak tonlarla sade arka plan arasında ilgi çekici bir diyalog oluşturuyor. Fırça darbeleri, spontane olmanın yanı sıra belirli bir kontrol ile, canlı bir etki yaratıyor; bu, çiçeklerin canlı durmasına olanak tanıyor.

Her bir çiçek, kendi kişiliğine sahipmiş gibi görünüyor; kıvrak beyaz yapraklar saflığı simgelerken, canı sıkıcı kırmızı ve turuncuların sevinç ve canlılık yayması ile güzel bir tezat oluşturuyor. Hafif, adeta Empresyonist bir tarz kullanımı, izleyiciyi o anın tadını çıkarmaya davet ediyor, sanki çiçeklere uzanıp hayali bir kokularını alabilecekmiş gibi hissettiriyor. Bu dönemin sanatı, sıkı gerçekçiliğin dışına çıkışı ve sahnelerin duygularını ve izlenimlerini yakalama eğilimini yansıtıyor. Gerçekten de bu güzel çiçek buketi, doğanın güzelliğine karşı sevgi ve şükran hisleri uyandırıyor; yaşamın geçici ama keyifli anlarını hatırlatıyor.