Το έργο σε περιβάλλει με μια μαγευτική ατμόσφαιρα, όπου μια ήσυχη λίμνη γεμίζει με επιπλέοντα νούφαρα, το καθένα σε απαλή ροζ απόχρωση ενάντια σε μια εκθαμβωτική πράσινη βάση. Η σύνθεση είναι μια αρμονική ισορροπία των φυσικών στοιχείων· το νερό, που γλιστρά ανάμεσα σε σκιές και φωτεινές ακτίνες, δίνει ζωή στα φύλλα του λωτού που εκτείνονται όπως μια απαλή αγκαλιά. Η τεχνική του Μονέ αναδεικνύει την επιδεξιότητά του στη χρήση ευρέων, ρέοντων πινελιών που φαίνεται να χορεύουν πάνω στον καμβά, μαρτυρώντας τη ρευστότητα του νερού — αντηχώντας με τις λεπτές κυματιζόμενες κινήσεις που τρέμουν κάτω από τα νούφαρα.

Δεν μπορείς παρά να μαγευτείς από την παλέτα των χρωμάτων· αποπνέει ηρεμία με τα βαθιά ακουαμαρινί μπλε που αναμειγνύονται με φωτεινές πράσινες και μαλακές ροζ αποχρώσεις. Αυτή η ζωγραφιά, που δημιουργήθηκε σε μια εποχή που ο κόσμος ήταν αιχμάλωτος του χάους, φαίνεται σχεδόν ως μια διαλογιστική διαφυγή, που παρουσιάζει μια εύθραυστη ομορφιά που μιλά για αντοχή και τα ήσυχα θαύματα της φύσης. Κάθε πινελιά προσκαλεί τον θεατή να μείνει λίγο, προκαλώντας μια βαθιά αίσθηση ειρήνης και σύνδεσης με το ήσυχο βασίλειο που ο Μονέ αποτύπωσε με τόσο αγάπη· μια σουρρεαλιστική στιγμή που μοιάζει ταυτόχρονα και διαχρονική και έντονα ζωντανή, αφήνοντας πίσω ένα μόνιμο χαμόγελο στην καρδιά.