Σε αυτό το εντυπωσιακό έργο, ζωντανές αποχρώσεις μπλέκονται μεταξύ τους ώστε να δημιουργήσουν ένα αιθέριο τοπίο που αποτυπώνει την ήρεμη ομορφιά των νούφαρων σε μια ήσυχη λίμνη. Ο ελεύθερος χειρισμός του πινέλο από τον Μονέ αφήνει πίσω του μια ταπισερί χρώματος. Κάθε άγγιγμα του πινέλου φαίνεται ζωντανό, σχεδόν αναπνέει με τον ρυθμό της ροής και της παλίρροιας της φύσης. Οι πλούσιες αποχρώσεις του μπλε και του μωβ κυριαρχούν στο επάνω μέρος, εναλλάσσοντας ομαλά σε θερμότερους τόνους του κίτρινου και του ροζ στο κατώ μέρος, μια οπτική μεταφορά για τη διαδραστικότητα του φωτός και του νερού. Αυτές οι αποχρώσεις συγκεντρώνονται όχι μόνο για να απεικονίσουν μια σκηνή, αλλά και προσκαλούν να νιώσετε την ηρεμία και το βάθος κάτω από την επιφάνεια — η επιφάνεια του νερού ανακλά στιγμές εφήμερες του ουρανού.

Η σύνθεση οδηγεί απαλά το μάτι δια μέσου του καμβά, όπου οι νύμφες αναδύονται ανάμεσα στα φύλλα τους, θαρρείς και είναι άweightless, τα ευαίσθητα πέταλά τους είναι έντονα αντίθετα με το αφηρημένο φόντο. Αυτό το έργο συγκαλεί μια ποιότητα ονείρου. Είναι σαν να βρίσκεστε βυθισμένοι σε ένα ζωντανό όνειρο, το νερό να ψιθυρίζει τα μυστικά της λεπτότητας της φύσης. Ολοκληρωμένο σε μια περίοδο προσωπικών αγώνων, μεταξύ 1914 και 1917, αυτή η σειρά νυμφών υπερβαίνει την απλή αναπαράσταση και αντανακλά την συναισθηματική κατάσταση του Μονέ και τη σύνδεσή του με το τοπίο — ένα καταφύγιο που παρέχει παρηγοριά μέσα στη φασαρία. Οι χαρούμενοι χρωματισμοί και οι ρευστές φόρμες αντηχούν με μια βαθιά εκτίμηση για την ομορφιά, καθορίζοντας όχι μόνο μια φυτολογική μελέτη, αλλά και μια ειλικρινή γιορτή της ίδιας της ζωής.