Σε αυτό το συναρπαστικό έργο, ένα πέπλο ομίχλης καλύπτει την εμβληματική Γέφυρα Waterloo, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα όνειρου. Η σύνθεση εστιάζει στις εντυπωσιακές μορφές της γέφυρας, που απεικονίζονται με απαλά, ρέοντα πινελιές που αποτυπώνουν την εφήμερη ποιότητα του φωτός. Ο Monet αντιπαραθέτει θαυμάσια τη στατικότητα της τόξων κατασκευής με τα λαμπερά, κυματιστά νερά από κάτω, όπου οι λεπτές ανακλάσεις υποδηλώνουν κίνηση και χάρη. Η γενική χρωματική παλέτα κυριαρχείται από δροσερούς τόνους του μπλε και απαλά λεβάντα, που αναδεικνύουν ένα αίσθημα ηρεμίας και γαλήνης, ακόμη και μια αχτίδα μελαγχολίας. Οι ήπιες αποχρώσεις αντηχούν με την ήρεμη ομορφιά της πρωινής ομίχλης, προσκαλώντας τους θεατές να βυθιστούν στην ατμόσφαιρα αυτής της ήσυχης σκηνής.

Καθώς κοιτάζουμε αυτό το τοπίο, μπορεί να αισθανθούμε ότι έχουμε μεταφερθεί στη στιγμή αυτή στο Λονδίνο, όπου ο αέρας είναι γεμάτος υγρασία και οι ήχοι της πόλης είναι σιωπηλοί λόγω της ομίχλης που τους περιβάλλει. Η καινοτόμος τεχνική του Monet, που χρησιμοποιεί το χρώμα για να ορίσει τη μορφή, αντί της γραμμής, προσθέτει μια ροή που φαίνεται ζωντανή, κάνοντάς μας να αισθανθούμε ότι η γέφυρα σχεδόν εξαφανίζεται στην αιθέρια ατμόσφαιρα της σκηνής. Αυτό το έργο δεν είναι απλά μια απεικόνιση ενός τόπου. Αποτυπώνει μια εμπειρία, μια φευγαλέα στιγμή στον χρόνο - αντικατοπτρίζοντας τη γοητεία του καλλιτέχνη με την αλληλεπίδραση μεταξύ γης, νερού και της εφήμερης φύσης του φωτός. Με αυτόν τον τρόπο, το έργο του Monet ξεχωρίζει όχι μόνο ως τοπίο, αλλά και ως μια διαλογιστική σκέψη για την αντίληψη, την ομορφιά και την αισθητηριακή εμπειρία του κόσμου γύρω μας.