Αυτή η μαγευτική σκηνή αποτυπώνει έναν φωτεινό κήπο στη Βενετία, όπου μια μικρή ομάδα κομψά ενδεδυμένων μορφών στέκεται σε ένα μονοπάτι, περικυκλωμένη από ψηλά δέντρα που λυγίζουν απαλά προς τον ουρανό. Το πυκνό φύλλωμα είναι ζωγραφισμένο με πλούσιους πράσινους και χρυσαφένιους τόνους, που θυμίζουν τη ζεστή αύρα ενός αργά απογεύματος. Η σύνθεση οδηγεί το βλέμμα από τη σκοτεινή αριστερή πλευρά, όπου οι άνθρωποι συγκεντρώνονται σε ήσυχη συζήτηση, προς την φωτεινή ανοιχτότητα στον ορίζοντα, όπου μια ιστιοφόρος διασχίζει αργά τα λαμπερά γαλάζια νερά. Ο αέρας φαίνεται ζεστός και ζωντανός — ένας ευαίσθητος χορός φωτός και σκιάς παίζει ανάμεσα στα φύλλα και τα ρούχα, αποκαλύπτοντας μια ήρεμη αλλά ζωντανή στιγμή.

Η εκτέλεση με επιδέξιες πινελιές ισορροπεί την εντυπωσιακή ελευθερία με το ρεαλιστικό λεπτομερές, ιδιαίτερα στην αλληλεπίδραση μεταξύ του φωτός που σβήνει και των λεπτομερειών των ενδυμάτων και του φυλλώματος. Η χρωματική παλέτα, κυρίως γήινοι τόνοι με πινελιές κόκκινου και κίτρινου, είναι ταυτόχρονα σταθερή και ζεστή. Το έργο αυτό αποτυπώνει μια ρομαντική οπτική της φυσικής ομορφιάς και της ήρεμης γοητείας της Βενετίας, αντανακλώντας την βαθιά αγάπη του καλλιτέχνη για την πόλη. Δεν αιχμαλωτίζει μόνο την εικόνα, αλλά και την ουσία μιας οικείας συνάντησης σε έναν ήσυχο κήπο, καλώντας τον θεατή να βυθιστεί σε ένα ζεστό, φωτεινό απόγευμα γεμάτο νοσταλγία.