Ten żywy martwy natur rozkwita życiem dzięki uderzającemu układowi gladioli, których wydłużone kształty wznoszą się ku górze jak chętni tancerze. Kwiaty, w spektrum czerwieni, bieli i kremu, wydają się drżeć z energią pociągnięć pędzla artysty, każdy płatek traktowany jest grubą, teksturowaną warstwą farby, która uchwyca ich delikatną obecność, czyniąc je niemal namacalnymi. Ciemne tło działa jako kontrastowe płótno, podkreślające żywe kolory kwiatów, nadając im jednocześnie bogactwo głębi, które urzeka widza.

Patrząc na tę kompozycję, unikalna technika artysty staje się oczywista; każde pociągnięcie pędzla niesie ze sobą emocjonalny ładunek, przekazując poczucie radości splecionej z ulotnym pięknem natury. Wazon, który trzyma kwiaty, jest przedstawiony z rustykalnym wdziękiem, jego ziemiste odcienie uzupełniają żywotność kwiatów, ugruntowując całą kompozycję. Istnieje pewna intymność w tym, jak kwiaty spill out, niektóre nawet spadają w kierunku powierzchni poniżej, zapraszając obserwatora, aby zbliżył się, aby wdychać wyimaginowany zapach tego bujnego bukietu. To dzieło nie tylko ukazuje techniczną biegłość Van Gogha, ale także jego zdolność do uchwycenia ulotnej natury piękna, zachęcając nas do doceniania takich chwil w naszym własnym życiu - chwil, które, jak te kwiaty, są jednocześnie doskonałe i krótkotrwałe.