อัลเบิร์ต เบียร์สตัดท์

อัลเบิร์ต เบียร์สตัดท์ เกิดเมื่อวันที่ 7 มกราคม พ.ศ. 2373 ที่เมืองโซลินเกน ปรัสเซีย (เยอรมนี) กลายเป็นหนึ่งในจิตรกรชั้นแนวหน้าของอเมริกาด้านทิวทัศน์ตะวันตก ครอบครัวของเขาย้ายไปอยู่ที่นิวเบดฟอร์ด รัฐแมสซาชูเซตส์ เมื่อเขาอายุเพียงสองขวบ เบียร์สตัดท์แสดงความสามารถทางศิลปะตั้งแต่อายุยังน้อย และส่วนใหญ่ศึกษาด้วยตนเองก่อนที่จะกลับไปเยอรมนีในปี พ.ศ. 2396 เพื่อศึกษาที่สถาบันดึสเซลดอร์ฟอันทรงเกียรติ ที่นั่น เขาได้ฝึกฝนทักษะทางเทคนิคของเขา โดยได้ร่วมงานกับจิตรกรทิวทัศน์ชื่อดังอย่างอันเดรอัส อาเคนบาค และคาร์ล ฟรีดริช เลสซิง และเดินทางไปทั่วเยอรมนี สวิตเซอร์แลนด์ และอิตาลีอย่างกว้างขวาง เพื่อร่างภาพทิวทัศน์เทือกเขาแอลป์ การฝึกฝนในยุโรปนี้ ประกอบกับการเลี้ยงดูแบบอเมริกัน ทำให้เขามีความโดดเด่นในการจับภาพความยิ่งใหญ่ของถิ่นทุรกันดารในโลกใหม่ เขากลับมาที่นิวเบดฟอร์ดในปี พ.ศ. 2400 พร้อมที่จะเริ่มต้นอาชีพที่จะกำหนดเรื่องราวทางภาพของการขยายตัวของอเมริกา

ช่วงเวลาสำคัญในอาชีพของเบียร์สตัดท์มาถึงในปี พ.ศ. 2402 เมื่อเขาเข้าร่วมคณะสำรวจของรัฐบาลของพันเอกเฟรเดอริก ดับเบิลยู. แลนเดอร์ ไปยังเทือกเขาร็อกกี การเดินทางครั้งนี้ทำให้เขาได้สัมผัสกับทัศนียภาพอันน่าทึ่งและถิ่นทุรกันดารที่ยังมิได้ถูกแตะต้องของอเมริกันตะวันตกโดยตรง ซึ่งเป็นหัวข้อที่จะครอบงำผลงานของเขา เบียร์สตัดท์พกสมุดร่างและอุปกรณ์ถ่ายภาพ (เขามักใช้ดาแกโรไทป์เป็นข้อมูลอ้างอิง) และบันทึกทิวทัศน์ พืชพรรณ สัตว์ และชีวิตของชาวอเมริกันพื้นเมืองที่เขาพบอย่างพิถีพิถัน การศึกษาภาคสนามเหล่านี้กลายเป็นวัตถุดิบสำหรับภาพวาดบนผืนผ้าใบขนาดใหญ่ที่มีรายละเอียดสูงซึ่งเขาจะสร้างขึ้นในภายหลังในสตูดิโอของเขาในนิวยอร์ก ภาพวาดตะวันตกชุดแรกของเขา ซึ่งจัดแสดงเมื่อเขากลับมา ได้สร้างความประทับใจให้กับทั้งสาธารณชนและนักวิจารณ์ เป็นการประกาศถึงการมาถึงของศิลปินหน้าใหม่คนสำคัญ

ลักษณะทางศิลปะของเบียร์สตัดท์โดดเด่นด้วยขนาดที่ใหญ่โต รายละเอียดที่พิถีพิถัน และการใช้แสงและบรรยากาศอย่างน่าทึ่ง ซึ่งมักเกี่ยวข้องกับศิลปินกลุ่มฮัดสันริเวอร์สคูลรุ่นที่สองและลัทธิลูมินิสม์ เขาเชี่ยวชาญในการวาดภาพทิวทัศน์มุมกว้างของภูเขาตระหง่าน ทะเลสาบอันเงียบสงบ และที่ราบกว้างใหญ่ ซึ่งมักจะอาบด้วยแสงที่ไม่มีตัวตนและส่องสว่างซึ่งเน้นความงามอันสูงส่งของพวกมัน ผลงานของเขา เช่น *เทือกเขาร็อกกี ยอดเขาแลนเดอร์* (พ.ศ. 2406) และ *ท่ามกลางเซียร์ราเนวาดา แคลิฟอร์เนีย* (พ.ศ. 2411) ไม่ได้เป็นเพียงบันทึกทางภูมิประเทศ แต่เป็นการตีความแบบโรแมนติกที่สอดคล้องกับจิตวิญญาณแห่งยุคสมัยของ "โชคชะตาที่ชัดแจ้ง" (Manifest Destiny) และความหลงใหลของชาติที่มีต่อพรมแดนที่ยังมิได้ถูกควบคุม ภาพวาดเหล่านี้ได้รับการยกย่องในด้านความสามารถทางเทคนิคที่ยอดเยี่ยมและความสามารถในการนำผู้ชมไปยังภูมิภาคที่ห่างไกลและน่าเกรงขามเหล่านี้

ตลอดช่วงทศวรรษที่ 1860 และ 1870 (พ.ศ. 2403-2422) เบียร์สตัดท์ประสบความสำเร็จอย่างมากทั้งในด้านชื่อเสียงและฐานะทางการเงิน ภาพวาดขนาดใหญ่ของเขามีราคาสูงเป็นประวัติการณ์ ทำให้เขากลายเป็นหนึ่งในศิลปินที่ร่ำรวยที่สุดในยุคนั้น เขาสร้างสตูดิโอที่หรูหราชื่อ "มัลคาสเทิน" ในเมืองเออร์วิงตัน รัฐนิวยอร์ก และได้รับการยอมรับในระดับสากล รวมถึงได้รับเกียรติยศในยุโรป เบียร์สตัดท์เดินทางสำรวจทางตะวันตกเพิ่มเติม รวมถึงการเดินทางครั้งสำคัญในปี พ.ศ. 2406 ไปยังหุบเขาโยเซมิตี แคลิฟอร์เนีย และโอเรกอน ซึ่งเป็นแรงบันดาลใจใหม่สำหรับการพรรณนาถึงถิ่นทุรกันดารของอเมริกาอันเป็นเอกลักษณ์ของเขา ผลงานของเขามีบทบาทสำคัญในการกำหนดการรับรู้ของสาธารณชนเกี่ยวกับตะวันตก โดยมักนำเสนอในฐานะสวนอีเดนอันบริสุทธิ์ แม้ว่าบางครั้งจะถูกวิพากษ์วิจารณ์ในเรื่องการทำให้เป็นอุดมคติและการทำให้บุคคลชาวอเมริกันพื้นเมืองกลายเป็นชายขอบท่ามกลางความยิ่งใหญ่ของธรรมชาติ

อย่างไรก็ตาม ในช่วงทศวรรษที่ 1880 (พ.ศ. 2423) โชคชะตาของเบียร์สตัดท์เริ่มเปลี่ยนไป รสนิยมทางศิลปะกำลังเปลี่ยนไปสู่รูปแบบที่ใกล้ชิดและเป็นภาพวาดมากขึ้น ซึ่งได้รับอิทธิพลจากโรงเรียนบาร์บิซงและลัทธิประทับใจ ซึ่งกำลังได้รับความนิยมในอเมริกา นักวิจารณ์มองว่ารูปแบบที่มีรายละเอียดสูงและยิ่งใหญ่ของเบียร์สตัดท์นั้นดูเป็นการแสดงเกินจริง เป็นสูตรสำเร็จ และล้าสมัยมากขึ้นเรื่อยๆ ความนิยมของเขาลดลง และเขาประสบปัญหาทางการเงิน ซึ่งเลวร้ายลงเมื่อสตูดิโอ "มัลคาสเทิน" ของเขาถูกไฟไหม้ในปี พ.ศ. 2425 ทำลายผลงานจำนวนมาก ความพ่ายแพ้ครั้งสำคัญเกิดขึ้นเมื่อภาพวาดขนาดใหญ่ของเขา *กระทิงตัวสุดท้าย* (ประมาณ พ.ศ. 2431) ซึ่งเป็นบทวิจารณ์ที่สะเทือนใจเกี่ยวกับตะวันตกที่กำลังจะหายไป ถูกปฏิเสธโดยคณะกรรมการอเมริกันสำหรับงานแสดงสินค้าระดับโลกที่ปารีสปี พ.ศ. 2432 ซึ่งเป็นสัญญาณบ่งบอกถึงความเสื่อมถอยในสถานะทางวิจารณ์ของเขา

อัลเบิร์ต เบียร์สตัดท์ยังคงวาดภาพอย่างอุดมสมบูรณ์ในช่วงบั้นปลายชีวิต โดยเดินทางไปยังอะแลสกาและแคนาดา แต่เขาไม่เคยได้รับเสียงชื่นชมอย่างกว้างขวางเหมือนที่เคยได้รับ เขาถึงแก่กรรมอย่างค่อนข้างเงียบเหงาในนครนิวยอร์กเมื่อวันที่ 18 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2445 อย่างไรก็ตาม ศตวรรษที่ 20 ได้เห็นการประเมินผลงานของเขาใหม่อย่างมีนัยสำคัญ ปัจจุบัน เบียร์สตัดท์ได้รับการยอมรับว่าเป็นปรมาจารย์ด้านการวาดภาพทิวทัศน์ของอเมริกา นักเทคนิคที่ยอดเยี่ยม และบุคคลสำคัญในการบันทึกและสร้างตำนานเกี่ยวกับอเมริกันตะวันตก ภาพวาดขนาดใหญ่ของเขายังคงเป็นเครื่องยืนยันอันทรงพลังถึงวิสัยทัศน์การขยายอาณาเขตของประเทศในศตวรรษที่ 19 และความงามอันน่าทึ่งของถิ่นทุรกันดาร ซึ่งรับประกันตำแหน่งที่ยั่งยืนของเขาในพงศาวดารประวัติศาสตร์ศิลปะอเมริกัน