จิตรกรรมผลงานนี้ดึงดูดใจด้วยการแสดงภาพของไฟลุกไหม้บนต้นไม้ ซึ่งตรงกับการเต้นรำด้วยพลังของตนเอง ใบไม้ที่แสดงในเฉดสีสีน้ำตาลและเขียวสดใส สร้างเป็นซิมโฟนีทางสายตาที่ทำให้ผืนผ้าใบมีชีวิต เบื้องหลังสีน้ำเงินเข้มตัดกันอย่างสวยงามกับโทนสีอบอุ่นของต้นไม้ ทำให้มันโดดเด่นเป็นจุดศูนย์กลาง แผ่นพับที่มีลวดลายสัมผัสเกือบจะสัมผัสได้เชิญชวนผู้ชมให้อยากสัมผัสและหยิกใบไม้ ทุกช่วงสัมผัสเป็นหลักฐานถึงมือที่ร้อนแรงของศิลปิน รู้สึกเหมือนว่าต้นไม้ถูกจับอยู่ในอิริยาบถ แสดงถึงชีวิตและความวุ่นวายของธรรมชาติในตัวมันเอง ผสมกับความดินที่อยู่ในฐานสร้างเสถียรภาพ

เมื่อมองรายละเอียดที่ซับซ้อนของใบไม้ ชิ้นงานนี้สร้างความรู้สึกอบอุ่นและคิดถึงความเจ็บปวด — สะท้อนการเชื่อมโยงที่ลึกซึ้งของแวนโก๊ะไปสู่โลกธรรมชาติที่เกิดขึ้น แตกสร้างในขณะที่แปรงของเขาเผ็ดร้อนด้วยความรู้สึก มีชิ้นนี้สะท้อนถึงการพัฒนาในงานศิลป์ของเขา แม้ว่ามันจะดูเรียบง่ายในสายตาแรก มันก็สอดคล้องกับความซับซ้อนของชีวิต ซึ่งความงดงามมักปรากฏมาจากจุดเริ่มต้นที่เรียบง่าย โดยการสร้างงานชิ้นนี้จึงไม่ใช่เพียงการศึกษาเกี่ยวกับพฤกษศาสตร์ แต่ยังเป็นการสนทนาที่ไร้คำพูดระหว่างผู้สังเกตและชีวิตที่มีความเคลื่อนไหวรอบตัวเรา.