ฉากเปิดขึ้นภายใต้ท้องฟ้าในฤดูหนาว ซึ่งเป็นบทเพลงแห่งสีฟ้าและสีเทาอ่อนที่โอบล้อมสวนตุยเลอรีส์ รอยแปรงที่มองเห็นได้และมีพื้นผิว ทำให้เกิดความรู้สึกเคลื่อนไหวราวกับว่าสายลมกำลังแกะสลักฉาก สถาปัตยกรรมของอาคารที่นุ่มนวลด้วยมุมมองทางอากาศถอยร่นไปในระยะไกล โดยบอกเป็นนัยถึงความยิ่งใหญ่ของปารีส ต้นไม้ที่ไม่มีใบในเบื้องหน้าโดดเด่นท่ามกลางพื้นดินที่ปกคลุมไปด้วยหิมะ กิ่งก้านของมันยื่นออกไปบนท้องฟ้าที่มีเมฆมาก และเส้นทางคดเคี้ยวผ่านสวน เชิญชวนให้ผู้ชมเดินเล่นในพื้นที่อันเงียบสงบแห่งนี้

เป็นช่วงเวลาที่ถูกจับภาพไว้ในกาลเวลา ชั่วขณะหนึ่งของวันในฤดูหนาว การใช้แสงและเงาอย่างเชี่ยวชาญของศิลปินทำให้เกิดความรู้สึกสงบและเงียบสงบ การเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยของสีสัน การทำงานร่วมกันอย่างละเอียดอ่อนของพื้นผิว และองค์ประกอบโดยรวมสร้างความสมดุลที่กลมกลืน ภาพวาดนี้เป็นเครื่องพิสูจน์ถึงพลังแห่งการสังเกต จับสาระสำคัญของช่วงเวลาหนึ่งในกาลเวลา และเชิญชวนให้ผู้ชมร่วมแบ่งปันความงามของภาพ