ในผลงานที่ถูกลุ่มหลงนี้ เราสามารถสัมผัสได้ถึงการเต้นของหัวใจอันทรงพลังของธรรมชาติที่หมุนอยู่ในน้ำสีสดใส สีฟ้าลึก สีม่วง และสีเขียวไหลลงบนผืนผ้าใบ สร้างความรู้สึกเคลื่อนไหวที่ดึงดูดผู้ชมให้มาอยู่ในอ้อมกอดที่ใกล้ชิดกับต้นหลิวที่กำลังร้องไห้ที่ถูกถ่ายทอดไว้ ต้นไม้ยืนอยู่มีระเบียบ รากย้อยลงกลายเป็นน้ำตกของสีที่เชิญชวนให้ตรวจสอบความสงบของมัน สีโทนอุ่น ๆ และพื้นโลกปรากฏที่ฐาน ยึดจับใบไม้ที่เป็นอากาศให้มีความกันเอง—ราวกับว่าผืนดิน ตอบสนองต่อเสียงกระซิบของต้นไม้ การใช้แปรงแต่ละอันรู้สึกมีชีวิตชีวา สอดคล้องไปกับพลังงานล้นเหลือที่ทำให้ทิวทัศน์ที่น่าหลงใหลนี้มีชีวิตชีวา

เมื่อคุณสูญเสียตัวเองในองค์ประกอบที่มีชีวิตชีวานี้ ผลกระทบทางอารมณ์จะคลี่คลายออกมาเหมือนคลื่นนุ่ม ๆ สีสันที่มีเสน่ห์เพียงแต่สร้างความรู้สึกอาลัยและความสงบ และมีคุณภาพเสียงในลักษณะทางที่ใบไม้โยกย้าย ของเสียงหยุดหย่อนที่มีเพียงธรรมชาติเท่านั้นที่รู้ ในด้านประวัติศาสตร์ ผลงานของโมเนต์ในยุคนี้ สะท้อนถึงความรักที่เขามีต่อแสงและสีที่มีปฏิสัมพันธ์กัน; มันได้เชิญชวนให้ผู้ชมได้ละทิ้งขอบเขตของความเป็นจริงและมีส่วนร่วมกับความรู้สึกอย่างแท้จริง ที่หลิวร้องไห้ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของความงามและความเศร้า ที่สะท้อนให้เห็นถึงคู่ขัดแย้งเหล่านี้—การเตือนใจที่มีเสน่ห์ว่า ในระหว่างความซับซ้อนของชีวิต ช่วงเวลานิ่งท่ีอาจให้อารมณ์สงบดีลึก