ผลงานชิ้นนี้จับความละเอียดอ่อนของต้นไผ่ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของความยืดหยุ่นและความสง่างามในศิลปะตะวันออก ลำต้นของต้นไผ่ผุดพุ่งขึ้นอย่างสง่างาม สะท้อนในพาเลตโทนสีโมโนโครมที่แทบจะกระซิบเกี่ยวกับการมีอยู่ของมัน เทคนิคการใช้แปรงของศิลปินนั้นโดดเด่น แต่ละลายเส้นมีลักษณะเฉพาะที่ดูตั้งใจแล้วการเคลื่อนไหว ทั้งยังแสดงถึงจิตวิญญาณของต้นไผ่ที่มีความยืดหยุ่นแต่ก็แสดงให้เห็นถึงความแข็งแรง มันให้ความรู้สึกถึงการเคลื่อนที่ ราวกับว่าผลิบานเปล่งปลั่งเริงร่ากับสายลม สร้างบรรยากาศที่เงียบสงบ

ในส่วนที่ล่าง สีดินสร้างความคอนทราสต์ที่สวยงามกับต้นไผ่ โขดหินด้วยความลึกเฉพาะตัวมีบทบาทในการสร้างคอนเท็กซ์ให้กับพืชที่เติบโตขึ้น สิ่งที่เราเห็นจากการชั้นซ้อนและการเฉดทำให้ภาพนี้มีชีวิตทรงพลัง และเชื้อเชิญให้ผู้ชมคิดเกี่ยวกับความกลมกลืนระหว่างธรรมชาติและศิลปะ ผลงานนี้เตือนให้เรารู้ว่ามีพลังเงียบในความเรียบง่ายอยู่ และสันบัติความงามในโลกธรรมชาติที่มีอยู่