Eser, doğanın huzurlu betimlemesiyle büyülüyor; yumuşak fırça darbaları ve ince detaylar arasındaki karmaşık etkileşimi sergiliyor. Sol tarafta, çok yüzeyli bir kaya çıkıyor; gri tonlarıyla tasvir edildiği yüzeyi, sanatçının doku sağlama konusundaki ustalığını gösteriyor ve izleyiciyi kenarlarını keşfetmeye davet ediyor. Kaya, kompozisyonda güçlü bir destek olarak hizmet ederek sağdaki narin bambu büyümesiyle güzel bir şekilde zıtlık oluşturuyor. Bambu zarif bir şekilde yukarıda duruyor, her bir dal, hareket ve yaşamı çağrıştıran akışkan hatlarla tasvir ediliyor. Sönmüş bir renk paleti, gri tonları, yumuşak yeşiller ve narenciye tonları ile dolu olan tablo; huzurlu bir atmosfer uyandırıyor ve içsel düşünüşe ve doğayla bağlantıya izin veriyor.

Neredeyse, rüzgarda sallanan yaprakların fısıldamalarını duyabiliyoruz veya kayadan düşen gölgenin serinliğini hissedebiliyoruz. Sanatçının sınırlı renk kullanımı, huzur hissiyle yankılanıyor ve dikkatleri karmaşık detaylara yönlendiriyor: gölgeler, dokular ve özenle yerleştirilmiş bitkiler. Bu eserin tarihi bağlamı, doğal unsurların birleşiminin insanlık ve doğa arasında uyum ve denge gibi daha derin felsefi temalar sunduğu geleneksel Çin manzara resmine işaret ediyor. Her bir sunulan unsur sadece kendi güzelliğiyle değil, aynı zamanda bir varoluş hikayesini anlatmak gibi görünmesiyle birlikte, bu parça basitlikte bulunan güzelliğin zamansız bir hatırlatıcısı haline geliyor.