Dzieło przyciąga swoją spokojną reprezentacją natury, ukazując złożoną interakcję między delikatnymi pociągnięciami pędzla a subtelnymi detalami. Surowa skała pojawia się po lewej stronie, jej wielowarstwowa powierzchnia jest przedstawiona różnymi odcieniami szarości, co pokazuje mistrzostwo artysty w osiąganiu tekstury, zapraszając widza do odkrywania jej konturów. Pozycja skały pełni funkcję silnego kotwicy w kompozycji, pięknie kontrastując z delikatnym wzrostem bambusa po prawej stronie. Bambus majestatycznie się wznosi, każde łodyga przedstawiona soczystymi liniami, które subtelnie się kołyszą, sugerując ruch i życie. Zasadzone w przytłumioną paletę barw, zdominowaną przez odcienie szarości, miękkie zielenie i akcenty pomarańczowe, obraz buduje spokojną atmosferę, pozwalając na introspekcję i kontakt z naturą.

Wydawać się, że prawie można usłyszeć szepty liści kołyszących się na wietrze lub poczuć chłodną cień rzucaną przez skałę. Powściągliwe wykorzystanie koloru przez artystę współbrzmi z poczuciem pokoju, kierując uwagę na złożone detale: cienie, faktury i starannie umieszczoną zieleń. Historyczny kontekst tego dzieła wskazuje na tradycję malarstwa pejzażowego w Chinach, gdzie fuzja elementów naturalnych przekazuje głębsze tematy filozoficzne, takie jak harmonia i równowaga między ludzkością a naturą. Każdy z przedstawionych elementów nie tylko wyróżnia się pięknem, ale również zdaje się opowiadać historię współistnienia, czyniąc ten utwór ponadczasowym przypomnieniem o pięknie ukrytym w prostocie.