Bu etkileyici tablo, yemyeşil ve bereketli bir kırsal manzara içinde sürüsüne bakan bir çoban kadını betimliyor. Kompozisyonun merkezinde, sonbahar yapraklarıyla dolu büyük bir ağaç yer alıyor; dalları, çoban kadın ve hayvanlarının üstünde doğal bir gölgelik oluşturuyor. Çamurlu bir patika ve yansıtıcı su birikintileri, manzaranın derinliklerine doğru bakışları yönlendiriyor; uzakta, hafif bulutlu bir gökyüzü altında ağaçlar ve açık bir alan uzanıyor. Sanatçının ince fırça darbeleri yaprakların ve koyunların yünlerinin dokusunu ortaya çıkarırken; yeşilin, kahverenginin ve toprak tonlarının sıcak ama sakin paleti, huzur ve zamansız kırsal yaşam hissi uyandırıyor.

Duygusal olarak, insan, hayvan ve doğa arasında sessiz bir uyum ve sakin bir düşünce hali yansıtıyor; izleyiciyi bu huzurlu ana davet ediyor. Ressamın tekniği, detaylı realizmi ve hafif izlenimci dokunuşları dengeliyor; özellikle dağılan ışık ve yumuşak arka plan bu atmosferi güçlendiriyor. Bu eser, pastoral yaşama sevgi dolu bir saygı duruşu olarak öne çıkıyor.