Bu esere girmek, erken modernitenin canlı kalp atışına adım atmak gibidir; buhar ve çelik bir hareket senfonisinde birleşir. Monet'in gevşek ama kasıtlı fırça darbeleriyle tadımını sunduğu Gare St-Lazare, izleyicileri canlı enerjiyle baştan çıkarıyor. Monet, yaşamla dolu bir anı yakalar; buhar bulutları hareket halindeki figürlerin üzerindeki havaya yükselirken, her biri karmaşık bir dansın küçük bir parçası olur. Kompozisyon, sanayi gücünü oluşturan buhar makinelerinden istasyonun çarpıcı çatısına, cam panellerin arasından süzülen dağıtılmış ışığa doğru bakışı yönlendiriyor. Bu, tarihsel bir anın canlılığını tanıklık etme davetidir: demiryolu çağının şafak vakti—oldukça büyük potansiyellerle dolu bir dünya.

Renk paleti, hareket ve atmosfer hissini ileten gri ve mavi karışımıyla beraber toprak tonlarıyla yer alıyor. Kenarlar yumuşak; yukarı doğru dinamik ve düşünceli bir izlenim yaratarak, Monet'nin gözleri önünde gelişen modern dünyanın özünü yakalıyor. Bu parça, trenlerin seyahatleri erişilebilir hale getirdiği ve toplumları dönüştürdüğü tarihi bağlamı hatırlatıyor. Duygusal etki derin; neredeyse makinaların ritmik sesi işitiliyor ve yolcuların aciliyeti hissedilebiliyor. Bu, Monet'in eserlerinin tipik özelliğidir; hayatın geçici anlarını ve değişen dünyayı bir araya getirerek modern sanat anlatısındaki önemini pekiştirir.