Bu büyüleyici natürmortta, izleyici, canlı, soyut bir arka plana karşı güzel bir şekilde düzenlenmiş, çiçeklerle dolu güçlü bir siyah vazoya çekiliyor. Canlı düzenleme, bazı parlak kırmızı karanfil benzeri çiçeklerin zarif beyaz çiçeklerle birlikte oluşturduğu uyumlu bir karışım sunuyor. Van Gogh, her bir yaprağın dokusunun ışığı sayısız şekilde yakalamasına izin veriyor, bizi bir vazonun sınırlarında doğanın karmaşık etkileşimini keşfetmeye davet ediyor. Arka plan, mavi ve yeşil tonlarıyla parlıyor, duygusal bir yankı uyandırıyor—belki de sanatçının bu dönemdeki iç düşüncelerinin bir özelliği.

Kalem darbeleri, cesur ve samimi, Van Gogh'un ritmi ve hareketi yakalama konusundaki özlemine örnek teşkil ederken, formları olağanüstü bir kolaylıkla birleştiriyor. Bu eser basit bir temsili aşarak, tuvalden kalp atışı gibi bir duygu ve canlılık iletimi gibi görülüyor. Kızgın kırmızılardan yumuşak beyazlara kadar renklerin bir karışımı birbirine girerek, yaşam ve coşku hakkında şarkı söyleyen bir görsel diyalog yaratıyor. Bu tablonun dünyasına adım attığınızda, sanki taşınıyormuşsunuz gibi hissediyorsunuz; çiçeklerin geçici kokuları havada süzülüyormuş gibi, gündelik mücadeleleri göz ardı eden bir güzellik arzusu ile sıcaklık ve özlem duygusu uyandırıyor.