Bu eser, yoğun sarı ve yeşil bir arka plan önünde, kobalt mavi bir gömlek giymiş bir genci betimlemektedir. Akışkan fırça tekniği, Van Gogh'un karakteristik stilini örnekler; neredeyse rüzgarın kırmızı saçlarını savurduğu hissini verir. Yaka içine yerleştirilmiş bir çiçek, basit ama anlamlı bir dokunuş ekler, gençlik ve güzellik temalarını simgeler. Dikkatle bakıldığında, tarlaların fısıldadığını duymak neredeyse mümkün; bu, bir yakınlık hissini davet eder - zamanın geçici bir anında. Dinamik arka plan ve merkezi figür arasındaki kontrast, etkileyici bir görsel ayrım yaratır; bu da duygusal derinliği ve sanatçının zihninin karmaşıklıklarını yankılar.

19. yüzyılın sonları bağlamında bu esere baktığımızda, Van Gogh'un eserlerinin genellikle içsel çatışmalarını ve hayata olan tutkusunu temsil ettiğini görüyoruz. Bu portre sadece bir görüntü değil - bir ruhun görünüp, rengin ve kompozisyonun ihtişamında hayat bulmuş bir deneyimdir. Her bir fırça darbesi kasıtlı ve aynı zamanda coşkulu bir özgürlük ile dolu; bu, sanatçının derin duyguları, her izleyicinin hissedebileceği bir biçimde amacıyla iletmeye yönelik arzusunu hatırlatır; duygusal etki belirgindir ve kanvasla aşan bir bağlantı oluşturmaya teşvik eder.