Bu etkileyici eserde, bir kadın huzur içinde bir sallanan sandalyede oturuyor ve düşüncelerine dalmış durumda. Arka planda, bir pencerenin arkasından gelen yumuşak doğal ışık, zarif gölgeler oluşturarak onun koyu giysilerinin ince dokularını aydınlatıyor. Pastel tonları — ağırlıklı olarak griler ve kahverengiler — tabloya kasvetli ama huzurlu bir atmosfer katıyor. Sanatçının fırça darbeleri hem zarif hem de cesur; kumaşın drapeleri ve kadının profilinin yumuşaklığını yakalamak için ışığı oyun haline getiriyor. Bu, bir sessizlik anı; belki bir düşünce kesiti; hemen hemen sandalyenin hafif gıcırtısını duyabiliyoruz, o da derin düşüncelere dalmış.

Bu eserde derinlemesine bakıldığında, kompozisyon figür ve mekan arasında dikkatli bir dengeyi ortaya çıkarıyor. Şık ama sade giysiler içindeki kadın, hem zarafeti hem de içsel karmaşayı temsil ediyor, sanatçının eserlerinde yaygın bir tema. Ahşap zeminlerin sıcak tonları, onun kıyafetinin soğuk tonlarıyla tezat oluşturuyor, izleyicinin bakışlarını çekiyor. Bu eser, 19. yüzyılın sonlarında yaratılmış olup, o dönemin portrelerinde psikolojik derinlik arayışını yansıtıyor ve ondan sonraki on yıllarda ortaya çıkacak modernist temalar için bir önsezi yaratıyor. Sanatçının duygusal derinliği çarpıcı bir görsel temsil ile birleştirme yeteneğinin bir kanıtıdır.